martes, 19 de marzo de 2013

"Colgado stá d'un caso el pensamiento..." y "Temblando'stá la vida a cada punto...", sonetos de Juan Boscán

Colgado stá d'un caso el pensamiento,        
que'ntre'sperar y miedo se sostiene.        
Compone, cada vez que al pleito viene,        
el esperar, más fuerte su argumento.        

De deseoso, el triste sentimiento
no osa temer; mirá qué temor tiene:        
sólo imagina aquello que conviene        
por engañar un poco su tormento.        

¿Qué haré yo, con mi triste sentido,        
si acontece desastre a tanto amor?
¿Dó'stará el mal después d'aver venido?        

¿Cómo podré valerme en mi dolor        
si agora a cada paso'stoy perdido        
sólo en abrir las puertas al temor?

___

Temblando'stá la vida a cada punto        
d'una ventura que ofrecido s'ha;        
yo sé cuál buelve y sé cómo se va        
el bien ya cuando llega a'star muy junto.        

Cierro mis ojos, callo y no pregunto,
esperando Fortuna qué hará.        
Harto mal es tener por cierto ya        
que todo el mal o el bien ha de ser junto.        

Gran miedo es éste, y grande la'sperança;        
no'stá el alma dispuesta a tanto'stremo;
mucho cuesta el vencer en tal pelea.        

Los que son de mi parte también temo,        
que'l socorro que viene sin templança        
los suyos mata, al tiempo que pelea.

No hay comentarios: